zaterdag 12 juli 2014

Maattabellen Jungle...

Anderhalve week ben ik dus voor het eerst gaan shoppen. Ik probeerde dat uit te stellen omdat het me niet echt leuk leek om hier op zoek te gaan naar leuke kleding die mij me past. 

Voor mannen vind ik het aanbod een beetje mwah, maar ik moet nog gaan kijken bij Toadhop, de enige skatestore in Suriname! Daar kan ik denk ik wel leuke shirts vinden. Daarnaast ben ik bezig met een offerte bij printen.sr want ik ga maar zelf shirtjes laten bedrukken. 

Wat het shoppen minder leuk maakt zijn de verschillende maattabellen die er zijn. De honderden winkels met Chinese kleding loop ik straal voorbij. Een Chinese L is vergelijkbaar met een Europese M en dat is vaak ook de grootste maat. 

Zelfs bij Dresscode moest ik doorvragen en er was1 medewerkster die begreep wat ik bedoelde. Gelukkig kon ze me laten zien waar de shirts hingen met een Westerse maat, daarmee mijn keuze terugbrengend naar net geen zero. 

Volgens eigenaar Michael Ling viel het wel mee. Er was toch wel wat keuze en het was nou eenmaal zo, volgens hem, dat de Surinaamse man graag strakke shirts draagt, ze willen hun body laten zien. Het was ook niet zozeer de maat maar meer het model, tight fit.. Ok..

Ik dacht gelijk aan al die mannen met een buikje die zich in veel te strakke shirtjes propten.... Eigen keuze?! Zou het? Ik denk zelf dat ze niet anders kunnen. 

Uiteindelijk heb ik bij Dresscode een aantal effen polootjes gekocht, goedkoop en dus geschikt voor werk. En ze waren goed, dun geweven dus, voor het klimaat hier! 

Maar ik kwam voor basic-T's met print...

Ik ben ook gaan kijken bij Jack&Jones. En ik kreeg het al warm van die shirts die volgens mij echt voor de Europese markt zijn. Maar ik was voornamelijk teleurgesteld door de rommeligheid van de winkel en dat niemand mij hielp terwijl er vier mensen in de winkel stonden. 

Een zat bij de voordeur met een telefoon te spelen en drie stonden achter de kassa te kijken naar iets op een Apple G5 die eigenlijk in een ontwerpstudio thuishoort. Waarom dat in de winkel stond, is mij echt een raadsel, het was geloof ik zelfs de kassa. 

Goed, zelf gaan struinen en een shirt gevonden dat ik leuk vond, afgerekend bij een medewerker die wel erg vriendelijk was en meteen weer verder naar het scherm ging staren met de andere drie. YouTube is ook wel erg leuk!

Kijk, van die mensen die constant achter je aan lopen in een winkel is niks, maar ik wilde(=moest) geld uitgeven... Met wat advies had ik echt wel meer gekocht...

Wat me blijmaakte was Dojo. Geen geweldige shirts en de winkel mag echt wel worden gerestyled, gewoon te vol, ik denk echt met een SOS-urgentie. Maar personeel was vriendelijk en behulpzaam en dat maakte veel goed.

Vier broeken heb ik er gekocht! Rib uit mijn SRD-lijf, omgerekend zou het een kwart-ribje(ja, dubbelop) uit mijn euro-lijf zijn. Tot verbazing van veel mensen heb ik geen maandelijkse euro's die op een of andere vage manier tot mij komen dus als die SRD's eruit vliegen omdat alles behalve het salaris gebaseerd is op euro's, dat doet pijn dan, haha.

Goed, de broeken. Dojo verkoopt Levi's en Dockers. Alle soorten en alle maten! Dus een leuke worker, khaki en 2 basics rijker. De helft bewust gekocht terwijl ze iets te strak zitten.... Stok achter de deur om mezelf te motiveren af te vallen. Meestal werkt dat wel haha! 
Anyway, broeken kopen is vanaf nu geen crime. Shirts?.... To be continued!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten