Souposo, lekker Surinaams op niveau

De naam had ik al vaker gehoord en dat ze waren verhuisd van lokatie ook en dat het eten er geweldig was en toen was afgelopen week eindelijk het moment aangebroken dat ik er zelf een kijkje kon nemen!

Mijn mond viel open van verbazing! Wat een leuke, trendy tent. Een hele mooie knusse tuin met bankjes, een leuk interieur. En een mooie open bar en keuken met personeel dat er heel wakker en vrolijk uitzag. Niet dat gehang wat normaal te zien is!

Het was allemaal redelijk prijzig maar wel de moeite waard. En eigenlijk had ik wel zin in tonijn. Ja, ze hadden die avond verse tonijn!!!

Anyway, ik heb me laten verrassen door Stephanie Loor. Deze jongedame ken ik nog van het TV-programma van Ramon Beuk en ik beschouw haar als een talentvolle kokkin. Die avond heeft ze laten zien ook een uiterst kundige gastvrouw te zijn.

Okay, genoeg geslijmd! Ik had de kippenlevertjes met mangochutney genomen en die waren echt heerlijk! Evenals de salade met kip en Turkse kaas. Kippenlevertjes krijgen echt een tien en de salade een acht omdat die minder avontuurlijk was. De kaart is dat verder wel, hoor! Hele mooie internationale gerechten met Surinaamse elementen! En natuurlijk de soepen met de internationale twist. Jummm!!

Anyway, ik heb naast Zanzibar een mooie leuke plek gevonden waar ik heen kan! 

Workshop Marga Weimans / Confrontatie met het 'zelf'

Wat was het weer heerlijk om creatief bezig te zijn! Dat ten eerste. Zoals ik heb geschreven in mijn artikel was het ook een mooie gelegenheid om in het hoofd van een van de bekendere Nederlandse designers te kijken.

Tijdens de workshop nog even tijd vrij gemaakt om La Weimans te interviewen.

Het bezig zijn met ontwerpen was heerlijk, ik voelde me als een visje in het water ook al kreeg ik af en toe een spottende opmerking. Hoe oud ik wel niet was? Tja, ik was alleen met papier en nietjes bezig.... En op dat punt zag mijn werk er ook echt belabberd uit.

Ik liep vast. En dat zei ik tegen Marga en ze gaf enkele goede tips waar ik mee verder kon. Voor mij was het geniaal want  er zat, denk ik, niet eens vijf minuten tussen mijn aangeven dat ik vast liep en de door haar aangedragen oplossingen waarin ik het licht weer zag.

Zelf was ik niet echt helemaal tevreden. En dat was het confronterende. We hadden twee dagdelen van vier uurtjes en daarin moest je van concept naar eindproduct gaan. 

Dat wil zeggen dat je, in mijn geval, terugvalt op wat je kent en binnen dat kader iets gaat creëren. Ik wilde de beperkte tijd ook besteden aan creëren en besloot na te denken over welk materiaal etc. weg te laten.

Anyway, ik verwachtte meer van mezelf maar binnen dat tijdsbestek ben ik enigszins trots.

Het werk van andere deelnemers

We moesten als inspiratie een gebouw nemen en ik besloot te gaan voor een element van mijn eigen huurwoning en dat is het gebruik van dievenijzer. Dat moest dan weer vertaald worden naar een kledingstuk waarbij draagbaarheid niet leidend hoefde te zijn. 

Het ging mij erom dat we hier in Suriname, als we 'thuis' zijn, allemaal de buitenwereld aanschouwen door de tralies van het dievenijzer....terwijl we 'vrij' zijn... We kiezen ervoor dat stuk niet te zien en onszelf gewoon veilig te voelen. Dus met andere woorden: de werkelijkheid bestaat uit dat waar je zelf op focust. En daarom ook de verschillende lagen die er te vinden zijn.

Al met al was het leerzaam. Confronterend ook omdat ik besefte dat ik weer een inhaalslag te maken heb. Dat is als ik besluit het ontwerpen weer op te pakken.. Maar ja, ik vind alles leuk. Het creëren van een mooie tekst, een artikel, een gedicht, een foto, een kledingstuk, een concept... Het valt allemaal ook te combineren... Toch? 

Het Japanse Zwaard

Tja, ik was het weer zat, mijn baard. Dus, hup!, alles eraf! M'n gezicht is weer zo kaal en zacht als de billetjes van een baby.

Ik heb een hekel aan scheren maar als ik het doe, gebruikte ik altijd Gilette. Je leest het goed: gebruikte!  Met zo een stevige baard gebruikte ik soms wel twee tot drie van wegwerpmesjes. Ze werden op de helft van de baard bot. En dat is pijnlijk scheren!!

Vorig jaar, december 2013, kocht ik op de Jaarbeurs een zakje scheermessen. Van het merk Samurai. Jep, onbekend en goedkoop maar de verkoopster zweerde erbij. Een klant ernaast idem. 'Want..', zei ze, 'ze worden niet snel bot en ze roesten niet!'

Gekocht en nu bijna een jaar verder heb ik pas een mesje gebruikt en met dat zelfde mesje heb ik vandaag mijn mooie 'gore' baard, zoals een tante het noemde, eraf geschoren! Zonder hulp van schaar of tondeuse.

Nou, Samurai is dus een product dat echt  werkt. Dat wilde ik even delen. Mochten de importeurs, want het komt uit Turkije!, dit lezen dan vind ik dat ik op zijn minst wel een pak of twee heb verdient, winkwink!

Nu wil ik graag weten waar, en welk merk, ik een goede baardtrimmer of tondeuse kan vinden. Any ideas?

Marga Weimans back to haar roots

Jaren geleden toen ik nog in Bazar werkte, kwam er regelmatig een dame voorbij. Ze was een paar keer te vinden met Dick van der Vlies, een Rotterdamse ontwerper die een eigen winkel heeft tegenover Bazar. Nieuwsgierig hield ik ze in de gaten maar de jaren gingen voorbij en ik deed zelf na verloop van tijd ook niks meer met mode en fotografie. Dus gingen ze uit beeld.

Nu blijkt diezelfde dame, Marga Weimans, momenteel 'je van het te zijn' op modegebied, niet alleen in NL maar internationaal. Dat is een ontwikkeling die langs mij heen is gegaan dus ben ik even gaan onderzoeken wat deze dame nou maakt en ik kan alleen maar springen en gillen van enthousiasme!!

Ze is van Surinaamse komaf en komt een bezoek brengen aan het bananenrepubliekje! Tijdens haar bezoek gaat ze ook masterclasses geven en natuurlijk ging ik erachter aan. Ik moet en zal meedoen! Gelukkig is het voor 95% zeker en ik kijk er enorm naar uit.

Haar komst en het delen van haar kennis is iets van betekenis op modegebied in Suriname. Wat zij doet, kunnen we bij lange na nog niet in Suriname maar 'our time will come'!!! 

Het is trouwens haar tweede carrière. Ze was eerst ambtenaar. Dat wil zeggen dat zij die niet blij zijn met hun huidige baan of leven hier een mooi voorbeeld aan hebben. Het is nooit te laat!

Marga heeft trouwens mogen exposeren in het Groninger Museum met haar stukken. Een eer die onder andere Viktor en Rolf toebedeeld werd, en die zijn mega!!

De stilte na de storm- SFW 2014 has come to an end

En toen was het weer voorbij. Geen modeshows meer en geen feestjes. Nu is het tijd om terug te kijken en natuurlijk ook weer deels van achter de schermen.

Melissa Halfhide na de show.... Opluchting en voldaanheid stralen er vanaf!

Conclusie: SFW 2014 was beter dan vorig jaar maar op een paar puntjes ook minder.

Wat vond ik goed?

Dat er meer en jongere deelnemers waren. Ook dat het internationaler van aard was. De laatste dag was het leukst omdat de sfeer achter de schermen erg goed was. Dat vertelde Richard Young ook. Die zei dat er sprake was van synergie. Het niveau was ook beter en hoger over het algemeen. 

Quinny Dior toont een creatie(de rok) van Don Joval

Het meelopen van transgender model Quinny Dior was, wat mij betreft, baanbrekend. Zo volgen we dus de internationale trend waarbij geslacht ondergeschikt is aan persoonlijkheid. Warda maakte daar bijvoorbeeld ook een statement mee door haar vrouwensieraden te laten showen door mannen. 

Fashion guru Richard Young zag er cool uit!

Wat vond ik minder?

De lokatie. Het was op de tweede verdieping van hotel Wyndham en volgens mij was daar ooit het casino of restaurant. Dat wil zeggen dat er nog dat verschrikkelijke tapijt lag en kitscherige stoelen en 'houten' panelen om de pilaren. Ik had het stoerder gevonden als het tapijt er was afgerukt en er een soort industriële, onafgewerkte ruimte was ontstaan. Dan was het vet wat mij betreft! 

Wyndham zelf was ook mwah. Vrij duur hotel maar slechte service. Ik heb drie shows gewacht op een fles water en pas bij show tien werd gevraagd of ik weer wat zou willen. 

Op de voorgrond Grielda met haar te gekke Afrotoonz outfit! En dan.... Vloerbedekking ..... 

Verder denk ik dat er meer aandacht had kunnen zijn vanuit de pers. Maar ook voor de pers. Nu zat ik ergens achter, in eerste instantie werd ik ook gebracht naar een tafel achter een pilaar. Daar kan ik ook heel mooi over schrijven maar ik kom voor de kleding! 

Het niveau

Even een apart stuk daarover. Regelmatig hoor je dat het allemaal niet voldoet aan internationale standaarden. Maar dat is niets nieuws. Ik wil dan ook niet constant vergelijken met andere Fashion Weeks hoewel dat wel de kant is waar we op moeten. Het is de derde keer dat wij dit doen in Suriname en het verbetert wel. We moeten ook proberen kritisch te zijn maar binnen het Surinaamse kader. Zonder zachte heelmeesters te zijn!

Is het Fashion Week of is het Confection Week? 

Die vraag stelde iemand en die kwam bij mij wel aan. Het is geen belediging. Ik denk dat het te maken heeft met de voorzichtigheid en schoolsheid van sommige ontwerpers. 

SFW2014 was wat commerciële mode betreft goed. Er zaten een aantal mooie draagbare collecties tussen zoals Enchanting Helouise en ook Van Else.

Van Else is het label van de autodidactische designer Else Hardjopawiro

Op Fashion Weeks kun je ook de nieuwe trends halen. Bij SFW 2014 zou dat dus betekenen dat Oosterse invloeden het komende jaar de trend bepalen in Suriname. Die waren bij meerdere collecties te zien namelijk.

Het artistieke aspect ontbrak er een beetje aan. Bij Warda kwam dat wel tot uiting met de rokjes en tops van plastic zakken. En, vreemd genoeg omdat ze niet echt ontwerpen, ook bij Afrotoonz. Waarom? Zij lieten zich minder tot niet leiden door de standaard wat betreft draagbaarheid! Dan krijg je dus spannende en gekke dingen. 

Wat waren de uitschieters?

Duidelijk Afrotoonz. Goede show vol lef. Sommige dingen waren op het randje zoals de kraag van T-shirts maar fuck it!! Sonia Noël heeft me ook blij verrast. Ze heeft een herkenbare stijl met die hekjes of venstertjes in haar kleding en ik had verwacht dat ik het mwah of okay zou vinden. Integendeel! Mooi afgestyled tot een passend geheel en die brillen waren echt stoer erbij! Vooral de zwarte witte outfit was voor mij een topper!

Duidelijke uitleg van designer Remko die backstage even tijd vrijmaakt om te vertellen over zijn collectie

Rem-ko heeft ook goed werk afgeleverd. Richard Young noemde het FUN! Ik vond het ook technisch en ambachtelijk. De ontwerper wilde met bestaande elementen iets nieuws maken en gebruikte daarvoor verschillende 'oude technieken' zoals applicaties, plissés en vlechtwerk.

Wat was minder?

Een paar shows vond ik minder. Het geluid reikte niet altijd even goed tot aan mijn zitplaats. Van drie shows heb ik alleen maar het land van herkomst kunnen verstaan. Dus de ontwerper uit Zuid-Afrika had een mooiere collectie kunnen neerzetten. De combinatie van Afrikaanse print met wit kant was niet sterk. Ik denk dat hier ook een betere materiaalkeuze moest worden gemaakt. Combineer stoffen die een zelfde dikte hebben bijvoorbeeld zodat het een geheel wordt, zeker als je met verschillende prints werkt. Of verstevig het kant als je een soort mozaïek wil maken, het moet elkaar ook dragen namelijk. Verder vond ik de collectie van Maureen Dissels apart. De koto als showstopper was een bijzondere keuze. Het was een mooi ding maar fashion was het niet. In de tijd dat men kotos nog droeg om elkaar te overtreffen was het een hit geweest, zeker met de sleep. Maar fashion is het pas als dat ding uit elkaar gehaald wordt of als de angisa zo groot is gemaakt dat het een mantel wordt om maar ff iets geks te noemen.

De jonge ontwerpers

Andy Cummings, Don Joval en Momo(?). Van de drie was Andy het beste. Netjes afgewerkt en een echte lijn. Hij doet ook mee met de Guyanese versie van Project Runway genaamd Mission Catwalk! Een echte nieuweling was Don Joval. In de maanden voor de SFW was hij al heel erg in de spotlight. Zo kreeg hij de kans mee te doen en zichzelf te profileren. Of hij die kans echt met beide handen heeft gegrepen is de vraag. Dat hij veel heeft geleerd staat vast. Begeleiding was op zijn plaats geweest maar iemand moet daar ook voor open staan! De afwerking is echt een enorm verbeterpunt. Voor mij scoort Don met z'n unisex tops, ook al hadden die beter afgewerkt mogen worden maar dat heb ik hem zelf ook vertelt, en hij scoort met zijn keuze voor transgender model Quinny. Het was een persoonlijke keuze en geen artistieke maar dat is dan een extraatje voor hem. Wat Momo betreft vond ik de jurken apart wel mooi maar de collectie als geheel niet zo. Het was een combi van dragqueen/waltdisneyprincess/diva. Theatraal was het wel en daar hou ik toch ook wel van. Momo is dus nog een vraagteken!

De modellen

Sommigen hebben echt hard gewerkt om kilo's kwijt te raken, kan ik wat van leren. Er was echt een drive te bespeuren bij alle modellen! Niet allemaal waren ze tevreden over hun behandeling maar dingen kunnen mis gaan en het heeft geen invloed gehad op hun prestaties op de catwalk, dat is goed! Ik denk dat ook stress meespeelde, logisch!

Voor mij was het de eerste keer dat ik Aby-Jo zag lopen en dat was indrukwekkend. Wat is zij goed! Andere opvallende modellen waren Melissa Halfhide, Grielda Burgzorg, Raquel Wijnerman, Onesha Hutson en ik vergeet er vast een paar maar niet beledigd voelen want iedereen was goed!

Overall heb ik genoten. Vooral omdat er op veel punten verbeteringen zichtbaar waren, met name in de collecties van de Surinaamse kant. Ik denk dat er wel kritiek geuit is en dat mag door de organisatie als compliment worden beschouwd. Het wil namelijk zeggen dat je serieus genomen wordt in hetgeen je doet. Zelf sta ik weer te popelen om Fashion Week 2015 te verslaan! Very excited to see what will come!

Suriname Fashion Week.... Extraatje

Voor het SFW 2014 blog van vandaag heb ik een leuk nieuwtje. Helouise Jansen van het label Enchanting Helouise gaf me de primeur maar helaas, de werkdruk was hoog en ik ben er nu een beetje laat mee. Ze was namelijk vanmiddag al op de radio! 

Jaja, ok, het nieuwtje is dat de Fashion Week een klein staartje krijgt. Aanstaande zondag zal er bij Revive in Torarica een extra modeshow zijn van Enchanting Helouise. Nouja, een, eigenlijk twee want er gaat een ronde zijn om 15:00 uur en een om 17:00 uur. En de kleding is meteen te koop! 

"Ik ga met dezelfde modellen van Fashion Week aan de slag. Die ik ken nu en ik vind dat ze het goed doen!", vertelt Jansen, die als een echte zakenvrouw een mogelijkheid zag haar kleding aan de man te brengen! Het belooft wat te worden want as we speak, sorry: read!, is de telefoon inmiddels roodgloeiend bij Torarica. Jansen vond het erg leuk om mee te doen met de SFW 2014 maar zoekt altijd naar extra exposure voor haar nieuwe kledinglijn!

Het leek mij zelf ook leuk om even stil te staan bij de mannen die werken tijdens SFW 2014. We hebben natuurlijk Helio Phoeli die in de organisatie zit maar die kennen we al. En natuurlijk Richard Young, onze Caribische modeguru! Het is niet de eerste keer dat de Guyanese Young in ons land is. Bij de vorige edities van de Fashion Week was hij er ook bij. Young staat bekend om zijn kritische blik, vooral als het gaat om modellen.

Fashion guru Richard Young en Arief Jaggor van Teeez

Een andere man die actief is tijdens SFW is Arief Jaggoe van Teeez Trend Cosmetics. Op alle dagen zorgen hij en zijn team ervoor dat alle modellen er prachtig opgemaakt uitzien. Het cosmeticamerk heeft vaker meegewerkt aan grote events in Suriname zoals de Tropical Beauties verkiezing van 2013.

Jaggoe woont sinds enkele jaren met zijn vrouw Hayriye in Suriname. "Suriname is bezig een goeie fundering te leggen wat betreft het fashion gebeuren. Ik zie progressie, langzaam dat wel, maar dat doet mij erg goed. Daar waar ik kan helpen, zal ik zeker helpen dmv het delen van mijn kennis en ervaring."

Fun things about Suriname Fashion Week 2014

Een mini fotoverslag van waarom het toch echt veel leuker is om alles van achter de schermen mee te maken:

Tja, het is wel even schrikken als je er op je paasbest uitziet en de persoon waar je mee afgesproken hebt, komt in z'n kloffie en slippers! Ach, it's fashion en een goed voorbeeld van 'only in Suriname' (ook al is het een Braziliaan, haha)

Mede-organisator van the Fashion Week Suriname liep er op de eerste dag zonder make-up bij, wat overigens niet verkeerd stond! Op de tweede dag toonde ze een prachtige combinatie die perfect afgestyled was met blauw-witte badslippers. Of ik een foto van haar kon nemen? Tuurlijk!, zei ze, ik heb er lak aan hoor! En tja eigenlijk is dat toch wel weer de essentie van alles: be yourself! Dus Charelle verdient wel een extra shout-out, bij deze!

En natuurlijk de andere vrouw achter Suriname Fashion Week, Warda Marica. Perfect getimed, dwars door de Smizing-pose van model Renato Sewratan! Ever heard of 'coitus interruptus'?! Warda knows all bout that! Winkwink 

Remko Sintmaartensdijk was weer bij! Er zat gelukkig weer leven in na een eerste avond waar de ontwerper verdwaasd van de medicijnen rondzweefde. The show must go on and so did he! Ziek of niet. De designer toonde een kleine selectie van zijn kledinglijn Rem-Ko en liet duidelijk merken echt kennis van zaken te hebben. De man kan naaien als de beste!  Winkwink!

Sometimes you gotta let Shanaynay do her thang! En dat deed Deborah Ravenberg om even te ontladen na de shows! Personality? She here!

En that's why it's always fun to be behind the scenes!

Dag 2 Suriname Fashion Week 2014

Erg fijn om mee te maken weer. Het was een beetje rommelig, dingen die te laat begonnen winkwink, maar dat mag de pret niet drukken. Yours truly werd er helemaal kribbig van maar gelukkig, toen de modeshows begonnen, was dat snel weer over. Natuurlijk weer een leuke kijk achter de schermen! En wat foto's van een paar outfits die ik wederom erg verfrissend vond!

Het eerste verrassende was de collectie Red Squared van Vanessa Khodabux. Het ging daarbij vooral om de broeken die een combinatie waren van workers/army/bababroek. Het zag er strak afgewerkt uit, en comfortabel, en yours truly heeft er meteen twee besteld! Want.... Ze heeft ook nog hele normale prijzen!!!

The designer herself legt nog even een laatste hand aan een van haar outfits

De tweede collectie die opviel, was dat van de 21-jarige Andy Cumming uit Guyana. Zijn collectie heet Blue Intensity en het is pas zijn tweede! Opvallend was het omdat er duidelijke een, in dit geval, blauwe lijn was. Daarnaast zag de kleding er goed afgewerkt uit en heeft de jonge ontwerper een extreem goede keuze gemaakt wat betreft zijn modellen.

Van links naar rechts: Raquel Wijnerman, Yulrik(Fr.Guyana), Onesha Hutson(Guy.), ontwerper Andy Cumming, Deborah Ravenberg en Murtasahia Oostburg.

De derde verrassing was Afrotoonz, een Surinaamse T-shirt lijn van de hand van Sandino Ratling en Michael Ling. Ze hadden eerder dit jaar hoge ogen gegooid met hun show tijdens de Fashion House en deze presentatie was van hetzelfde kaliber! Zo gek als een deur was deze explosie van kleur waarbij de conventionele manieren van dragen erg op de hak worden genomen.

Model Renato Sewratan poseert voor yours truly. Renato is het enige model in Suriname  dat een exclusiviteitscontract heeft getekend met een wederverkoper van Replay. Zijn verschijning siert menig billboard in Paramaribo.

Grielda is een model dat ook een van mijn favorieten is. Op de tweede dag van The Fashion House liep zij mee in twee shows. Ook zij is te zien op een aantal billboards in de stad. This Chick Rocks!

Al met al was het weer een enerverende avond waarbij het publiek echt gefocust was. Wederom is het uitkijken naar de volgende shows!

Opvallend is het aantal jonge ontwerpers. Dat zijn er meer dan vorig jaar EN wat ze inbrengen is echt van een totaal andere orde dan hetgeen de 'gevestigde orde' brengt. That is Nice!!