Gorge-series: colourfull decay

Vaak zal ik niet zeggen dat ik trots ben op mijn foto's. Gewoon onzekerheid en ook wel bescheidenheid. Maar vandaag maakte ik een paar foto's waar ik zowat een stijf piemeltje van kreeg, zo mooi vind ik ze! Daarom heb ik ze de Gorge-series genoemd met als thema Kleurrijk Verval:

Colourfull Decay...

De Kleuren van Verval

In Suriname kent men naast de Franse Slag(niet douchen maar ff met een washandje de belangrijkste plaatsen afnemen), ook de Franse Kant. Daarmee bedoelt men Frans-Guyana, officieel een van de arrondissementen van Frankrijk.

In oktober was ik er eventjes maar nu, een maand later, kon ik er een paar uur rondlopen. Hetzelfde gold voor Moengo!

Foto van Fred van den Breul

Zoals altijd weer een verslagje in beeld van de hele dag. Ik was met gids Malio, collegaatje Jane en twee toeristen Fred en Tamar. Het is altijd leuk als je met een groepje op stap gaat en dat je om elkaars grappen kunt lachen en het was heerlijk om weer ff droge Hollanse humor te horen!

Op de weg naar Moengo kom je langs het huis van de familie Boldewijn. Ze waren cassavebrood aan het bakken dus gingen we even kijken omdat het wel leuk was voor onze gasten. Meerdere malen heb ik naar die poppen gekeken bij het langsrijden en vandaag heb ik van beiden een, al zeg ik het zelf, een prachtfoto gemaakt.

Bij Saint Laurent liggen er meerdere Goslars. Alleen zijn deze soms niet meer te herkennen omdat ze helemaal begroeid zijn. Door de palmbomen denk je eerder dat het een eilandje is.

Een van de toeristische attracties is de gevangenis waar Papillon heeft gezeten. WDF is dat?! Don't know, er is een film van. Het verhaal van hoe het eraan toeging in zo een gevangenis was wel aangrijpend

Gevangenen lagen met z'n veertigen in deze ruimte, geboeid en als haringen in een ton. Ik kreeg gelijk zo een flits van het donkere ruim van een slavenschip...

In een hoek van een zaal was dan de 'WC' omringd met alleen een muurtje tot borsthoogte. Op meerdere manieren werd je dus slachtoffer van elkaars stank... 

De markt in Saint Laurent. Veel herkenbaars maar toch anders. Dit kruidenbuiltje rook heerlijk en zag er aantrekkelijk uit. Hopelijk nemen de Suris het over want dit is perfect!

Okertjes. De Afrikaanse die volgens mij hier zijn gepland en dan iets langer en dunner zijn geworden. Schijnt goed te zijn tegen diabetes, zag ik ergens voorbijkomen. Deze zijn trouwens lekkerder dan de Surinaamse maar dat komt omdat men je die ook gewoon verkoopt als ze al taai zijn geworden. Helaas niets gekocht want tja... Euro's he!!

Eindelijk dat gevonden wat op tjendol leek. Smaakte erg lekker. Ze noemden het tapioca, waarschijnlijk om de maizenakorrels..

Dit was echt heerlijk! Een bouillon met garnalen, beef and pork EN verse kruiden. Verse basilicum, smeriewirie in het Surinaams, mint, limoen en wat slablaafdjes om te knabbelen. En iets wat mij deed denken aan koriander maar volgens mijn tafelgenoten was het iets anders. Het was trouwens erg leuk om weer eens te zitten aan zo een lange tafel   waar iedereen lekker aanschuift. Dit was voor mij echt het hoogtepunt!!

Zelf vond ik de huisjes en bouwstijl in Saint Laurent erg mooi. Vooral de houten 'shutters'. Dit huisje viel mij op omdat er bij de voordeur een religieuze pop stond, zonder hoofd....

Het Beatrixtheater in Moengo. Nostalgie voor Jane en voor mij prachtig vanwege de kleuren van verval.

'Leuk' om te weten dat de laatste film die werd gedraaid de pornofilm van Snoop Doggy Dog was.... Gezellig met z'n allen in de bios hitsig worden... Nooit begrepen waarom men dat deed...

Casa Blanca is een begrip voor hen die Moengo kennen uit haar glorietijd. Sinds jaar en dag wordt over dit prachtige huis in Amerikaans koloniale stijl gezegd dat het spookt....  

Bij de Warappakreek zag ik een WC in de openlucht. Hier, Stolkertsijver, was een mooie tuin aangelegd met een WC als bloempot. Nice!!!

Het is altijd weer mooi om op reis te gaan in Suriname. Ik probeer dan altijd datgene vast te leggen waarvan ik denk dat de meeste mensen het wel zien maar niet fotograferen omdat het niet toeristisch is. Echter wil ik het met de wereld delen zoals gezien door mijn ogen, en dan krijg je dit!

Kunstbeurs 2014, stinkend genot

De Surinaamse Kunstbeurs 2014 werd dit jaar gehouden in Sana Budaya. In vergelijking tot vorig jaar was het niveau beter. Het leek erop dat er meer fulltime kunstenaars deelnamen en dat er een betere screening was, hoewel er een aantal foto's tussendoor geglipt was. Die waren mooi maar niet echt origineel. De plaatsing tussen 'echte' kunst maakte dat het nog meer opviel dat het fotografisch werk op een andere beurs thuis hoorde. Ook de stand van Berg en Dal hoorde thuis op een vakantiebeurs en niet op de kunstbeurs. Ze sloegen de plank mis, hoe graag Berg en Dal zichzelf ook wil profileren als upperclass vakantie-oord. Wrong place, wrong time.

Werken van onder andere George Struikelblok

Op de laatste dag was de beurs lekker druk bezocht. Of het op de andere dagen ook zo was, weet ik niet maar er hing een opvallend ranzige geur. Normaal is dat niet bij Sana Budaya. Een bezoeker noemde het een schande, beetje overdreven maar het was wel echt ranzig!

Links de werken van Ron Flu, rechts Paul Woei. De laatste had vorig jaar een mooi stuk van Inheemsen in de jungle, een tropische versie van de Nachtwacht. Dit jaar was zijn thema duidelijk vrouwen en diversiteit.

Verder was het toch wel genieten. Vooral door het grote aantal jongeren dat er was. Interesse in kunst bij de jeugd is iets wat mij persoonlijk altijd erg blij maakt. Ook het feit dat er bij aardig wat werken 'verkocht' stond, toont dat er echt wel liefhebbers zijn in Suriname!

De altijd kritische Kurt Nahar stond er ook dit jaar weer bij om zijn boodschap over te brengen!

Zelf was ik vooral benieuwd naar het werk van Kurt Nahar. Ik hou erg van zijn maatschappijkritische kunst. Deze keer had hij geen uitleg bij zijn stukken, normaal wel, om de kijker zelf een verhaal te laten bedenken. Wederom was zijn thema Suriname en ook hier werd ik blij toen jeugdigen het werk herkenden. "Hij heeft altijd zulke dingen", zei een terwijl ze met woeste handbewegingen de herkenbare stijl van Nahar, gebruik van verschillende materialen en gebruiksvoorwerpen, probeerde te verduidelijken.

Links Rinaldo Klas en twee van zijn doeken met het thema goudwinning.

Van de bekende kunstenaar Rinaldo Klas hingen er drie werken. Thema was de goudwinning. De gulzigheid of hebzucht van de industrie en haar vernietigende effect op de natuur werden uitgebeeld. "Die installatie daar lijkt op een mond die aan het watertanden is.", begon Klas zijn uitleg toen ik erom vroeg.

Doret Kustert. Linksboven 'Man versus Animals', rechtsonder 'Swinging Girls'. Mooie manier/techniek om beweging uit te beelden. Het spettert zowat van het scherm!

Ook van kunstenaar Ron Flu hingen er drie ontzettend mooie doeken waar onder andere corruptie het thema was. "Zijn werk is mooi en hij heeft altijd van die ronde vormen in zijn werk.", aldus een toeschouwer. Een ander vulde aan dat het perspectief ook een opvallend kenmerk was van Flu.

Een van mijn favorieten. Werk van een workshop, denk ik.

Naast de doorgewinterde kunstenaars stond bijvoorbeeld ook Switi Rauw er met een aantal van hun leden die 'live' aan het werk was. Een daarvan was Joey Roberts die verheugd was dat er naast een van zijn eigen werken 'verkocht' stond.

Er was ook een speciale ruimte met aandacht voor batik en keramiek.

De Surinaamse/Nationale Kunstbeurs was echt de moeite waard. Lokatie vorig jaar, de tuin van de Surinaamse Bank, was mooier maar het probleem daar was dat bij regenval alles onderliep. Dit jaar was het de geur die voor mij maakte dat ik niet al te lang bij kunstwerken bleef staan. Maar alles voor de kunst, toch!

Handje Contantje, oldskool in newskool

Er zijn ontzettend veel broodjeszaken in Paramaribo. Van viezig tot lelijk ingericht maar allemaal met de standaard keuze aan broodjes en andere warme gerechten. 

Deze, aan de Sommelsdijcksestraat bestaat al een tijdje. Ik heb er jaren geleden ook al over geblogged omdat het er zo netjes was. Nu hebben ze verbouwd, inmiddels ook alweer een tijdje terug, en ik vind het er fantastisch uitzien! Nog beter vind ik de broodjes die ze hebben. 

Naast de standaard kip met doperwten hebben ze ook oldschool broodbeleg. 

Van die typische dingetjes die ik nog ken uit mijn jeugd zoals bakkeljauw en bokking op azijn! Erg lekker en worth a try!

Ze zijn dagelijks open van 7:30-13:30 uur. Ik vroeg de eigenaresse waarom ze niet tot later open zijn aangezien ze midden in het uitgaanscentrum zitten en je er alleen hoofdgerechten kunt krijgen in de avond. 

Ik denk dat broodjes het erg goed zouden doen en in de avond zit je erg lekker op het terras denk ik!

Ze ging er wat langer over nadenken, zei ze. Het was namelijk de reden van de verbouwing....

Ben benieuwd!

Souposo, lekker Surinaams op niveau

De naam had ik al vaker gehoord en dat ze waren verhuisd van lokatie ook en dat het eten er geweldig was en toen was afgelopen week eindelijk het moment aangebroken dat ik er zelf een kijkje kon nemen!

Mijn mond viel open van verbazing! Wat een leuke, trendy tent. Een hele mooie knusse tuin met bankjes, een leuk interieur. En een mooie open bar en keuken met personeel dat er heel wakker en vrolijk uitzag. Niet dat gehang wat normaal te zien is!

Het was allemaal redelijk prijzig maar wel de moeite waard. En eigenlijk had ik wel zin in tonijn. Ja, ze hadden die avond verse tonijn!!!

Anyway, ik heb me laten verrassen door Stephanie Loor. Deze jongedame ken ik nog van het TV-programma van Ramon Beuk en ik beschouw haar als een talentvolle kokkin. Die avond heeft ze laten zien ook een uiterst kundige gastvrouw te zijn.

Okay, genoeg geslijmd! Ik had de kippenlevertjes met mangochutney genomen en die waren echt heerlijk! Evenals de salade met kip en Turkse kaas. Kippenlevertjes krijgen echt een tien en de salade een acht omdat die minder avontuurlijk was. De kaart is dat verder wel, hoor! Hele mooie internationale gerechten met Surinaamse elementen! En natuurlijk de soepen met de internationale twist. Jummm!!

Anyway, ik heb naast Zanzibar een mooie leuke plek gevonden waar ik heen kan! 

Workshop Marga Weimans / Confrontatie met het 'zelf'

Wat was het weer heerlijk om creatief bezig te zijn! Dat ten eerste. Zoals ik heb geschreven in mijn artikel was het ook een mooie gelegenheid om in het hoofd van een van de bekendere Nederlandse designers te kijken.

Tijdens de workshop nog even tijd vrij gemaakt om La Weimans te interviewen.

Het bezig zijn met ontwerpen was heerlijk, ik voelde me als een visje in het water ook al kreeg ik af en toe een spottende opmerking. Hoe oud ik wel niet was? Tja, ik was alleen met papier en nietjes bezig.... En op dat punt zag mijn werk er ook echt belabberd uit.

Ik liep vast. En dat zei ik tegen Marga en ze gaf enkele goede tips waar ik mee verder kon. Voor mij was het geniaal want  er zat, denk ik, niet eens vijf minuten tussen mijn aangeven dat ik vast liep en de door haar aangedragen oplossingen waarin ik het licht weer zag.

Zelf was ik niet echt helemaal tevreden. En dat was het confronterende. We hadden twee dagdelen van vier uurtjes en daarin moest je van concept naar eindproduct gaan. 

Dat wil zeggen dat je, in mijn geval, terugvalt op wat je kent en binnen dat kader iets gaat creëren. Ik wilde de beperkte tijd ook besteden aan creëren en besloot na te denken over welk materiaal etc. weg te laten.

Anyway, ik verwachtte meer van mezelf maar binnen dat tijdsbestek ben ik enigszins trots.

Het werk van andere deelnemers

We moesten als inspiratie een gebouw nemen en ik besloot te gaan voor een element van mijn eigen huurwoning en dat is het gebruik van dievenijzer. Dat moest dan weer vertaald worden naar een kledingstuk waarbij draagbaarheid niet leidend hoefde te zijn. 

Het ging mij erom dat we hier in Suriname, als we 'thuis' zijn, allemaal de buitenwereld aanschouwen door de tralies van het dievenijzer....terwijl we 'vrij' zijn... We kiezen ervoor dat stuk niet te zien en onszelf gewoon veilig te voelen. Dus met andere woorden: de werkelijkheid bestaat uit dat waar je zelf op focust. En daarom ook de verschillende lagen die er te vinden zijn.

Al met al was het leerzaam. Confronterend ook omdat ik besefte dat ik weer een inhaalslag te maken heb. Dat is als ik besluit het ontwerpen weer op te pakken.. Maar ja, ik vind alles leuk. Het creëren van een mooie tekst, een artikel, een gedicht, een foto, een kledingstuk, een concept... Het valt allemaal ook te combineren... Toch?