Schoonheid en etniciteit

Huidskleur is nog steeds iets waar we belachelijk veel waarde aan hechten. De oude koloniale gedachte van (hoe meer richting blank) 'hoe lichter, hoe beter' word nog steeds door niemand minder dan onszelf in stand gehouden. Het is soms schokkend om te merken hoe hard men soms kan zijn anno 2014 als het op huidskleur aankomt. Als we eerlijk naar onszelf kijken, kan het ook bijna niet anders dan dat we 'resten' van die invloed hebben in onze perceptie van schoonheid en etniciteit.

Tijdens Marrondag 2014 waren we, het team van ES597, gaan scouten op Albina tijdens de festiviteiten. We hadden goede hoop maar waren toch nog ontzettend verrast over de schoonheid die er te vinden is in onze eigen achtertuin! 

Afgelopen weekend gingen we terug om met de aspiranten(Stephan, Dion, Anton, Diana en Joëlle), die nog steeds geïnteresseerd waren, te gaan 'schieten'.

Onscherpe foto. De echte komt binnenkort op de site van ES597. (V.l.n.r. Stephan, Joëlle, Dion, Diana, Anton)

Onze contactpersoon, Angele Veldman, gaf aan dat ze blij was dat de Albinese jeugd zoiets mocht meemaken. 'Je kan je niet voorstellen dat ze nog steeds te horen krijgen dat ze te zwart zijn, of dat ze anders worden behandeld om die reden.' Ik kan het me wel voorstellen, ook omdat ik in de stad mensen ken met een pikzwarte huid die zelf de gedachte hebben dat het niet mooi is of als mooi gezien word. 

Opgroeiend met datzelfde beeld, laten we elkaar geen mietje noemen!, was het ook voor mij een eye-opener om in eerste instantie gedwongen te zoeken naar schoonheid in iets wat niet altijd als schoonheid word gezien. Tijdens een van mijn eerste trips naar het binnenland, Pingpe, was ik al met stomheid geslagen door de diversiteit die er mogelijk was binnen de zwarte huid. 

Daarmee bedoel ik dat het aloude cliché van 'ze lijken allemaal op elkaar' (wat men ook zegt over Chinezen en Turken en Marokkanen) eigenlijk op Atjoni al werd vernietigd! Ik had niet verwacht dat ik midden in de jungle, op vier uren van de bewoonde wereld mensen zou tegenkomen met prachtige ogen, lichamen, kaaklijnen en die ook nog eens op de cover van een blad zouden kunnen!

Het was een moment van groei die afgelopen weekend op Albina weer een stapje verder ging en best wat emotie losmaakte bij mij. Dat heb ik natuurlijk goed verborgen...

Het contact met de jongeren was leuk. De schuchterheid waarmee ze op de eerste informatie bijeenkomst kwamen verdween al gauw tijdens de fotoshoots toen ze zagen hoe mooi ze werden vastgelegd. En men bleek meer openminded dan in de stad! 

Daar waar men soms nog zegt dat modellenwerk voor homo's is(belachelijke en achterlijke denkwijze), bleken de heren van Albina bijvoorbeeld geen moeite te hebben met een laag make-up voor de foto's. Ze zagen het als fun maar ook als iets dat geen invloed had op hun mannelijkheid. Props voor dat toch!

Uiteindelijk bleek het een echt ontzettend leuke ploeg te zijn waarbij Dion de verrassing van de dag was. Niet alleen door zijn poses maar ook door zijn humor. Allemaal hebben ze het goed gedaan en het is vol ongeduld wachten tot we weer met deze ploeg aan de slag kunnen! 

 Some Fun Shots:

Tropin Ressort, Papatam, Albina

Albina is niet echt populair meer als recreatiebestemming. Het is momenteel een plek waar men alleen komt als men op doorreis is naar Galibi of 'de Franse Kant'. 

Abandu Adam is de eigenaar van het Tropin Ressort te Papatam, op vijf minuten rijden van Albina. Adam is een echte levensgenieter die van zijn natje en droogje houdt. "Wat vind je van het ressort?", vraagt hij meerdere malen. 

Hij wil dat alles goed gaat en dat zijn gasten het naar hun zin hebben. Niet voor financieel gewin, hoewel dat zeker mee zal spelen, maar omdat hij Albina en haar bewoners weer positief op de kaart wil zetten. 

Grootse plannen zijn er en die wil hij samen met Angele Veldman en Winston Gard(nieuwe manager van het ressort, afkomstig van Overbridge) realiseren.

Het ressort is op een vrij uitgebreid terrein met drie losse panden waar de ruime kamers in zijn gevestigd. Bij de keuken en bar, aan het water, is er ook een Chinese supermarkt. Ondanks dat de uitstraling er vredig is staan er heel de dag twee bewakers voor de deur van de supermarkt. 

Best work view ever!

De rest van het terrein is bewakervrij maar de politie is er opvallend vaak aanwezig, ook omdat ze er komen eten. Meerdere vliegen in een klap dus!

Het gebouw had twee van zulke gangen met elk acht schone beestjesvrije kamers met airco.

De kamers zijn ruim en verdeeld in de A en B klasse. Opvallend is dat de B klasse de duurdere en meer luxe kamers zijn.  De A klasse kost 100 srd per nacht, de B klasse 150. Beiden zijn voorzien van airco en eigen douche en toilet, en twee persoonsbedden! 

Degelijke tweepersoonsbedden

Pakketje met washandje, handdoek en Jomi Producten!

De prijzen zijn exclusief ontbijt maar kan a la carte besteld worden. Vanaf vroeg in de ochtend zijn er echter al warme maaltijden te verkrijgen omdat men daar in het gebied meer behoefte aan heeft dan een broodje!

Het a la carte ontbijt

Op aanvraag zijn er dagtochten mogelijk naar Bigi Ston en diverse lokaties aan de Marowijnerivier, de Franse kant natuurlijk en ook een mooi Frans eiland waar vroeger de lepra patiënten werden gestuurd.

Een gestrande boot omgeturnd tot verblijf. Zelfde eigenaar als het Greenheart Hotel

Het bezoek was kort maar Albina heeft er zo wel een mooi plekje bij. Gedurende het tweedaagse bezoek werd er hard gewerkt aan het verbeteren van de accomodaties en de service. 

Pepita is een kut die het nodig vond met een stift te kladden op een bed....

Je kan de sporen van het proberen weg te wassen wel zien maar Pepita was standvastig en liet ook haar nummer achter, de trol! 😝

Zo heeft Adam zelf een bron aangeboord zodat er stromend water is op het ressort. Er word nog wel geadviseerd niet uit de kraan te drinken omdat nog niet alles gecontroleerd is. Douchen was er echter heerlijk! Binnenkort mag ik weer langs om verslag te gaan doen van de bezienswaardigheden. Keep you posted!

Early morning enjoying the view!